“Yapma” deyince, otobüsçü ne demek istendiğini anlıyor.
“Yapma otobüs”e “Bülent” diyen de var.
Bir de “boynuzlu” deyimi kullanılıyor.
Yandan uzun aynalı otobüse “boynuzlu” deniyor.
Bunlar, otobüsçülüğün jargonu…
Yani; argonun etkisinde, üstü kapalı meslek deyimleri.
İnce bir zekâ ve espri anlayışının ürünü.
Bir çeşit şifre!..
Hepsi, bir kültürün ürünü…
Ben; otobüsün, otobüsçülüğün jargonunu yazmak istiyorum.
Araştırma yapıyorum…
Sözlüklere girmemiş deyimleri, terimleri çıkarmaya çalışıyorum.
Herkesten yardım istiyorum bu konuda.
“Otobüsçülüğün Jargonu”nu…
“Otobüsçülüğün Argosu“nu…
“Garajın Argosu”nu birlikte çıkaralım.
Türk Kültüründe argo kitabından
yazarları Prof. Dr. Emine Gürsoy- Naskali ve
Doç. Dr. Gülden Sağol
editörlüğünü yaptığı kitaptan aşağıda alıntı.
Argo kullanımının mutlaka psikolojik ve sosyolojik
yönden bir açıklaması olsa gerek.
İster “bir suçu gizleme” olsun…
İster ticarî sırrı, ister inancı, ister müstehcenliği…
Gizleme ve gizlenme amacı, argo’nun cevap verdiği ilk ihtiyaç.
Bunun dışında; argo’nun “grup kimliği oluşturmak” gibi,
çok temel fonksiyonu da var.
Argo, dilin en dinamik alanı.
En yaratıcı zemini… Okumaya devam et