Yılllar… yollar tarihi…

Yol yok… yolcu yok… otobüs de pek az

Kalorifer eksoz değil miydi?

Lastik ayakkabılı yolcu… koridordan… otobüsün koridorundan geçen kızgın eksoza değince yanık… eriyen… ve de kokan… lastik kokulu otobüs yolculuğu…

Validen belge gerek… parça için… lastik de öyle değil miydi…

Karaborsa… kara… lastik kara…

Karga sekmez… Zigana…

Karadeniz sahil…

Karaşanzıman… sallayan otobüs…

Böbrek taşını düşüren yollar… ve otobüsler…

İstirepente koltuklar… saman ve tahta koltuklar…

Nitekim 1955 senesinde Hakkâri’ye gidebildi otobüsler… Ondan evvel Hakkâri’ ye gidebilmek mümkün değildi… değil… Okumaya devam et →

 Nuri Demirağ hayat hikâyesi yazılarım ilgi gördü…

Aslında Demirağ’dan önce Vecihi Hürkuş var

“Vecihi Hürkuş, 1895 yılında İstanbul’da doğdu.

1912’de Balkan Harbi‘ne gönüllü olarak katıldı.

 Edirne‘ye giren kuvvetler içinde yer aldı.

Tayyareci olmak istiyordu. Yaşı küçük olduğundan makinist mektebine aldılar.

Makinist olarak Birinci Dünya Savaşı‘na girerek Bağdat cephesine uçak makinisti olarak gönderildi. Yeşilköy‘deki Tayyare Mektebi‘ne girerek tayyareci oldu.

1916 tarihinde tayyarecilik tahsilini bitirerek pilot diplomasını aldı.

1917 sonbaharında Kafkas Cephesi‘ne bir Rus uçağı düşürerek Kafkas Cephesi‘nde uçak düşüren ilk tayyareci oldu.

Savaş sonrası İzmir‘de Seydiköy‘de açılan tayyare okulunda yeni tayyarecileri eğitime başlamış. Savaşta çekilen yoklukların giderilmesi amacıyla havacılığı millileştirme düşünceleri başlamıştı.

*

Edirne‘ye yanlışlıkla inen bir yolcu tayyaresini almaya görevlendirilmiş. Hizmet karşılığı bu uçağa “Vecihi” ismi verildi.

Ganimet olarak Yunanlılardan ellerine geçen pek çok motordan yararlanarak projesini hazırlayıp ilk uçağı Vecihi K VI‘yı imal etmiştir.

Hürkuş,  28 Ocak 1925’de uçağı Vecihi K VI ile ilk uçuşunu yapar. 

İzin almadan uçtuğu için cezalandırılınca, istifa eder. Okumaya devam et →

 Hatırlarım… 25 yıl önce…

Zamanın otobüsçülüğünün otoriteleri…

Ağabeylerimiz…

Sistemin önemli aktörleri şunu söylerdi hep:

“10 yıl sonra Türkiye’de 50 firma kalacak!”

Bunu, 1980’lerde duydum.

O zamanlar, her ilde belki bir firma vardı…

90’larda da duydum…

90’larda, her ilde 2 firma, 3 firma olmaya başladı.

2000’lere geldik…

Her ilde, 3-5 firma oldu.

Bazı illerde de 7-8 firma kuruldu…

Hatta, birçok ilçede 3-4 firma kuruldu.

Kanun çıktı…

Yönetmelik çıktı…

“Firma sayısını azaltacağım” diye çıktı.

Firma sayısı arttı… 

BUGÜN Okumaya devam et →

Nuri Demirağ’ın hayatı Cumhuriyet Türkiyesi’nin önemli hikâyesidir…

Nuri Demirağ demiryolları inşa etti…

İlk Türk paraşütünü üretti…

Asya’yı Avrupa’ya bağlayacak Boğaz Köprüsü projesini yaptı.

Cumhuriyet tarihinin en büyük depremi Erzincan’da yaşandı. Nuri Demirağ kurtarma çalışmalarına katıldı. Depremde evlerini yitirenlere prefabrik evler yaptı. İstanbul Teknik Üniversitesi bünyesinde bir Uçak Mühendisliği bölümünün açılması için öncülük etti. 1941 yılında, ilk uçuşunu pilot olarak yetiştirdiği oğlu Galip Demirağ’ın kullandığı uçakta yaptı.

Uçak fabrikası kurdu… havaalanı yaptı…

Pilot yetiştiren gök okullarını açtı…

…ve uçak fabrikası kapatıldı. Okumaya devam et →

Nuri Demirağ, Türkiye’nin başına konmuş bir talih kuşuydu.

Hedeflediğini, aklına koyduğunu mutlaka yapardı, gerçekleştirmeye çalışırdı.

‘Bu memleketin tayyareye ihtiyacı var’ dediler; yardım etmek yerine kendisi soyundu bu işe.  

Nu.D.38 ismini taşıyacak çift motorlu, altı kişilik, alüminyum kaplama bir yolcu uçağı tasarladı.

Sadece tasarısı bile birilerini korkutmaya yetmişti…

* * *

“Avrupa’dan, Amerika’dan lisanslar alıp tayyare yapmak kopyacılıktan ibarettir. Demode tipler için lisans verilmektedir. Yeni icat edilenler ise bir sır gibi, büyük bir kıskançlıkla saklanmaktadır. Binaenaleyh kopyacılıkla devam edilirse, demode şeylerle beyhude yere vakit geçirilecektir. Şu halde Avrupa ve Amerika’nın son sistem teyyarelerine mukabil, yepyeni bir Türk tipi vücuda getirilmelidir. ”

Nuri Demirağ, 1936

* * *

Türkiye’nin uçak satın alması için paraya ihtiyaç vardı… büyük işadamlarından yardım talep ediliyordu. Okumaya devam et →