İNTERNETTE ilginç mailler dolaşıyor.
İlginç konular ve yazılar var.
Duyarlı insanlar topluma yararlı olabileceklerine inandıkları düşünceleri Internet vasıtasıyla geniş bir kesime ulaştırıyor.
Mükemmel bir “iletişim” kuruluyor
Kıssadan hisse çıkaracak o kadar çok öykü var ki…
Bu hafta ikisini köşeme almak istiyorum.
DAHİ matematikçi John Nash‘ın hayatını anlatan “Akıl Oyunları” (A Beautiful Mind) filmi, gösterildiğinde büyük ilgi gördü.
Film; “Oyun Teorisi” ile Nobel Ödülü alan John Nash’ın şizofreniye karşı verdiği mücâdeleyi de anlatıyor.
Nash; 1947 yılında, Amerika’nın ünlü Princeton Üniversitesi’nin matematik bölümüne kaydını yaptırır.
Prestiji yüksek bir üniversitedir…
SİYÂSETTE önce “nelerin olmayacağı” görülür. Sonra “nelerin olacağı” tartışılır. Bitmedi…
Nelerin olabileceği, hangi kadrolarla olabileceği plânlanır.
Dernekçilikte de, ticârette de “siyaset” vardır.
Garajda seçimler yapıldı.
Üyelerin ve ortakların aradığı; geliri artıracak, gideri azaltacak ve huzuru tesis edecek bir uygulama…
“Mesaj” bu kadar basit ve net.
Öyleyken, bir “sıkıntı” var.
Bu “sıkıntı” seçimler öncesinde kendini belli etti.
Seçimler böyle bir “atmosferde yapıldı.
TÜRKİYE’de şu an “kalibresi yüksek” politikacı kalmadı.
Seçmen, oy verecek parti ve lider arıyor.
“Tarihe not düşecek”, “iz bırakacak” bir lider…
Bunları düşünüyorum.
Önümde GÜLEGÜLE gazetesi. Mustafa Yıldırım’ın yazısını okuyorum. Diyor ki:
“ülkemizin kaderi ile sektörümüzün kaderi birbirine çok benziyor. Oy verecek parti bulamayan seçmenlerle, oy verecek yönetim bulamayan sektör mensupları arasında bir fark göremiyorum.
GARAJDA seçim oldu.. izlenimler, yankılar seçimlerin “renksiz” geçtiği şeklinde. Kongre atmosferini ifade edenler “sanki eski Sovyetlerdeki kongreler gibiydi” diyor. El kaldır, indir..
“ittifakla kabul!”
Divan başkanı gündemi okuyor.
“konuşmak isteyen olup olmadığını” soruyor. Kimsede hareket yok.
Üyeler konuşmayınca da kendisi konuşuyor. Sonra oylamaya geçiyor.
El kaldır, indir..
Genel kurul 1-1.5 saat içinde bitiyor.