GEÇEN haftaki yazımda “Berlin Seyahati’ne kısaca temas ettim.
Yoğun gündem bazı “ayrıntıları” belirtmemi engellemişti.
Töreni anlatırken “…Otobüsün üstü bir kumaşla örtülüydü. Örtü açılınca herkes otobüse yöneldi” demiştim.
Ama iş o kadar basit değil!
GEÇEN hafta Yemen’le ilgili izlenimlerimi aktarmıştım.
Bu ilginç ülkede “otobüsçülük” ve “trafik” hakkında gördüklerimi ve yaşadıklarımı yazmıştım.
Bu hafta sizlere, Yemen’de otobüs tamiri nasıl yapılıyor, “sigortacılık” ve “garanti hizmetleri” ne durumda, onları nakledecektim.
BİR Süredir görevim gereği Yemen ve Suudi Arabistan’da bulunuyorum.
Bölge gerçekten ilginç…
Geçenlerde bir yazımda “Dışarıdan bakınca…” diyerek Afrika ve Ortadoğu insanının Türkiye ile ne kadar “ilgili” olduklarını anlatmıştım.
Bu defa sizlere Yemen’i kısaca anlatmaya ve tanıtmaya çalışacağım.
YIL 1998
Bir DAF 350 DM peşin, kalanı 7 ay taksitle toplam 700 bin DM.
Otobüsçü ayda 50 bin DM taksitle satın aldı DAF’ları.
Sonra bunu 7 milyar Türk lirasına satamadım.
Yani, içindeki “takım koltuk” parasına dahi satın alana çıkmadı.
O dönemlerde, mesela 94’de otobüsçü, 3 adet 304’ü satıp, 2 adet DAF alabiliyordu.
Çark böyle dönüyordu.
GEÇEN yılın son günleriydi….
Hürriyet Gazetesi ilginç bir konuyu manşetine taşımıştı.
“Anayasal Suç” başlığı ile verilen haberde “Hürriyet telefonlarının bir yıldır dinlendiğinin ortaya çıkması Türkiye’yi ayağa kaldırdı” deniyordu.
Ne olmuştu da, Türkiye ayağa kalkmıştı?
DYP Genel Başkan Yardımcı Meral Akşener basına 3 kaset dinletmişti.
TÜRKİYE’de otobüs sanayi çok gelişti…
Bunu hepimiz biliyor ve yaşıyoruz.
Bu sektörün gösterdiği gelişmeyi sadece bizler değil, dünya da biliyor.
Fakat anlatmak istediğim bu özellikler değil.
Farklı bir açıdan bakacağım.
Bu hafta size bir “insan”dan söz edeceğim.