UZUN zaman oldu… Doğan Heper Milliyet Gazetesi’ndeki köşesinde “Çin’e Ulaşan Türk Otobüsü” başlığı ile bir makale yayınlamıştı.
Bir bölümünü aktarayım:
“Türkiye’deki rekabet ortamı ve halkın beğeni düzeyi açısından 5 – 10 senede artık çalıştırılamaz hale gelen otobüsler Çin’de yaşamlarını uzun süre daha sürdürerek ekonomiye katkıda bulunmaya devam etmiş olacaklar.”
GEÇENLERDE dernek başkanımız Mehmet Özcan ile sohbet ediyoruz.
Konumuz tabii ki sektörle ilgili.
Sayın Özcan’ın “renkli” bir kişiliği var. Sohbetlerinin tadına doyum olmaz.
Bir ara çay servisi yapıldı.
Başkan ayakta, çayının şekerini attı.
“bak” dedi.
Yine ayakta, zar atar gibi elini sallayarak “çaya bir şeker at, karıştır, erir. 2 şeker at erir. 7…8 şeker at erir” diye konuştu.
KARAYOLU yolcu taşımacılığı sorunlarına bugüne kadar “tek açı”dan bakmadık. Hep “kurumlaşma”yı savunduk.
“İyileştirme”ye yönelik programların otobüs firmaları tarafından titizlikle takip edildiğini gördük.
Gururlandık.
“İnsana saygı” konusunda otobüs firmalarının özen gösterdiğinin de yakın tanığı olduk.
Onları alkışladık.
Aramızdaki “çürük elmalar”ın varlığını da biliyoruz.
Üzerimize düşeni yapıyoruz.
TECRÜBELİ otobüsçü dostlarımdan Özlem Turizm’in sahibi Hacı Murat Özel anlattı.
Yıl 1968…
0 302’ler yeni çıkmış.
100 bin lira peşin, 16 bin lira taksitle otobüs alıyor.
Borcunu 20 ay vade ile ödeyecek.
Araba yeni… Araç sıfır!
İstanbul – Eskişehir hattında çalışıyor ve günde 3 tek atıyor.